நியூட்டனின் காதல் விதிகள்

எந்தன் சுயத்தினை மட்டும் பற்றிருக்கையில்

எனைவிட்டு அகலாது

அவ்விடத்தே அசையாதிருந்த போழ்திலும்;

மலரணை மஞ்சம்

கூடாய்ப் பின்னிப் பிணைந்து

கூடாய் எந்தனிமை இரவுடன்..

கூடாய் கூடலென உண்டோ மஞ்சத்தில்?!

இயற்காதலின் இயற்கை

நீண்ட தொலைவில் நிற்கையில்

தீண்ட வியலாதவாறு – பார்வையில்

தீப்போல் தகித்து ஆகப்போவதுமென்ன?

வண்ணத்துப்பூச்சியின் வலசை

யவன தேசத்தின்

எவ்வனக் கிளையிலோ அவிழ்ந்த

கொன்றை மலர்க்கண்டு

கொண்டாடி யசைந்திடும்

ரேகைக் காதல்

கடக ரேகையின்

மதின்மேல் நீயும்

மகர ரேகையின்

மதின்மேல் நானும்

ஒலியின் எதிரொலி

வெளியிடும் கரிவளியும்

வெளியிடை கலக்க முடியாமல்

நெருக்கடியினில் நிறைந்திடும்

கடவுளின் இருப்பிடம்

கடவுள் இருக்கிறாரா?
ஆம், கடவுள் இருக்கிறார்..
கடவுள் இருக்கிறாரா?
இல்லை, கடவுள் இல்லை..

மெய் எனும் பொய்

தன்மேல் படிந்துள்ள
கறை நீக்க
மாபொய் பொய்கையிலே
வந்து விழுகிறது
ஒரு மெய்..

வெள்ளைக் கடிதம்

அந்தக் கவிதையில்
எதுகை இல்லை
மோனை இல்லை
காதலையும் கூறவில்லை..

திமிங்கல அரசியல்

இதுநாள் வரையில்
மீனவர்கள் பிடியிலிருந்த கடலில்
அதோ! ஆங்கே
ஆர்ப்பரிக்கும் இளைஞர்கள்
மீன்பிடிக்கத் துவங்கிவிட்டனர்...

கடைமடல்

ஆணின் காதல் மட்டுமே
புனிதமெனக் கற்பிக்கப் பட்டுவிட்டது..
என்னைப் போல் நீயும்
வேசிப்பட்டம் சுமக்க மாட்டாய்..

கனவு விடு தூது

முழுநிலா இரவொளியில்
விழுபனி வெண்மூட்டத்தில்
எழில் மேவும் மிளையில்
புல் மேயும் மிளா போல்